مفاهیم: بیماری مننژیت چیست؟

مننژیت انواع مختلفی دارد که عبارتند از: مننژیت باکتریایی، ویروسی و مننژیت قارچی که صرف نظر از یک سری علایم و نشانه‌های مشترک،‌ هر یک ویژگی‌های انحصاری خود را دارا می‌باشند.

در هر سنی امکان ابتلا به این بیماری وجود دارد اما مننژیت، بیشتر کودکان زیر پنج سال را تهدید می‌کند. مننژیت باکتریایی بیشتر در فصل زمستان شیوع پیدا می‌کند و مننژیت ویروسی در اواخر تابستان و اوایل پاییز.

علایم مشترک مننژیت شامل تب و لرز، تهوع، سر درد، حساسیت به نور، کاهش هوشیاری،‌ برآمدگی استخوان جمجمه و انحراف قوس سر و گردن به طرف عقب می‌باشد

مننژیت باکتریایی

این نوع مننژیت به عنوان خطرناک‌ترین مننژیت و کشنده است که اگر مرگ به همراه نداشته باشد موجب معلولیت دایمی و آسیب‌های جدی به مغز و سیستم عصبی می‌شود. بیماران مبتلا به این نوع مننژیت باید فوری در بیمارستان بستری شوند. علایم این بیماری 3 تا 7 روز پس از ورود باکتری به بدن ظاهر می‌شوند.

تب، خستگی، تنفس سریع، اسهال،‌ تهوع, سردی دست‌ها و پاها،‌درد شدید مفصل‌ها و عضلات از نشانه ‌های مننژیت باکتریایی هستند که ممکن است در نوزادان مبتلا این علایم مشاهده نشود و فقط استفراغ، کم شدن اشتها و از تحرک افتادن نوزاد مشاهده شود.

علایم اولیه انواع مننژیت شبیه هم است بنا بر این دقت در تشخیص نوع این بیماری بسیار اهمیت دارد.

نوع دیگر مننژیت که مننژیت ویروسی است در مقایسه با مننژیت باکتریایی شیوع بیشتری دارد و نشانه‌های آن در کودکان و بزرگسالان با هم تفاوت دارد.

این بیماری در کودکان با تب،‌ تحریک پذیری، بد غذایی و گریه‌های طولانی خود را نشان می‌دهد اما در بزرگسالان، با تب شدید، استفراغ جهنده، کاهش اشتها، خواب آلودگی، سفتی گردن، سر درد و حساس شدن به نور همراه است.

مننژیت ویروسی

نشانه‌های این بیماری بین یک تا پنج روز به تدریج یا به طور ناگهانی خود را نمایان می‌کند. از نشانه‌های آن می‌توان به سردرد، تب، دل پیچه و استفراغ اشاره کرد. گاهی اوقات در اثر این بیماری جوش‌هایی نیز در سطح بدن ظاهر می‌شود. مبتلایان به این نوع مننژیت بدون نیاز به آنتی بیوتیک، پس از چند روز بهبود می‌یابند.

مننژیت قارچی

علایم این بیماری بسیار شبیه دیگر انواع مننژیت است. در این نوع مننژیت علاوه بر علایم مشترک، علایمی مثل حساسیت شدید به نور،‌ گیجی، توهم و تغییرات شخصیتی نیز بروز می‌کند.

مننژیت از طریق آزمایش خون، آزمایش مایع مغزی نخاعی، عکسبرداری قفسه سینه و سی تی اسکن سر قابل تشخیص است.

واکسن مننژیت، اصلی‌ترین راه پیشگیری از این بیماری است که تزریق آن برای افراد زیر توصیه می‌شود:

کودکان دو ساله و بیشتر که طحال ندارند یا در سیستم ایمنی خود مشکلاتی دارند.

نوجوانان بین 11 و 12 سال یا نوجوانانی که 15سال دارند اما هنوز واکسن نزده‌اند.

دانشجویان سال اول که باید در خوابگاه اقامت داشته باشند.

مسافرینی که به مناطق شیوع مننژیت سفر می‌کنند.

http://www.cdc.gov/meningitis